Translate

Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου 2016

"Καλό παιδί" ή ο μεγαλύτερος υποκριτής;

"Ο ψεύτης και ο κλέφτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται ο υποκριτής όμως πάντα." 
Αφού είναι το καλό παιδί, αν κάποιος αντιδράσει ή αν δεν πραγματοποιηθούν οι σκοποί του και κάποιος πιθανόν γυρίσει ενοχλημένος από τη συμπεριφορά του εναντίον του, τότε η μερίδα των ατόμων που γνωρίζουν τον υποκριτή, όμως μόνο όσο ο ίδιος τους επιτρέπει, θα πάρει το μέρος του. Ως αποτέλεσμα, θα περιθωριοποιηθεί το άτομο που έχει αρχίσει να αποδομεί αυτήν την προσωπικότητα ως ξεχωριστή, ιδιαίτερη, γεμάτη από καλοσύνη με αποτέλεσμα και πάλι να διαφυλάσσεται το μυστικό του πρώτου. 



Αυτό είναι και αποτέλεσμα του γεγονότος πώς οι "καλοί άνθρωποι" έχουν τα υποκείμενα στα οποία απευθύνονται σε μια κατάσταση μέθης, σε μια νάρκωση της σκέψης και της θέλησης, σε μια υποδούλωση αλλά και σε μια αλλοτρίωση της προσωπικότητας.
Ως εκ τούτου, τα άτομα του περίγυρου κάποιου ανθρώπου που πρόσκεινται σε αυτόν και απλώνουν τις ρίζες τους στις πεποιθήσεις και τα πιστεύω του και άρα οι κανονικότητες του αρχίζουν να φαίνονται φυσιολογικές, όσο αρρωστημένες και να είναι. 
Αν κάποιος από αυτήν την αγέλη αντιδράσει, τότε η ίδια θα φροντίσει τον απομακρύνει και ο "καλός ο φίλος" θα παραμείνει αλώβητος. Το πιο πιθανό είναι πως θα πάρει και τον τίτλο του θύματος, αφού ως αποτέλεσμα ζήλιας το πρόβατο προσπάθησε να αντιδράσει και να μιλήσει στην υπόλοιπη αγέλη για να ξεφύγουν από τη νάρκωση. 

Σαν την ιστορία του Πλάτωνα για τον κίβδηλο κόσμο, όπου μέσα από την ιστορία του ήθελε να δείξει στους Αθηναίους ότι υπάρχει μια μεγαλύτερη εικόνα από αυτή που βλέπουν. Θα γίνει ο "υπεράνω" που είναι ο στόχος εξαιτίας των χαρακτηριστικών του, αλλά και ο ήρωας καθώς, και θα τονίσει, αλλά και θα εκμεταλλευτεί αυτήν την επίθεση υπέρ του ως επιβεβαίωση της "καλοσύνης" του με αποτέλεσμα η αγέλη που τον ακολουθεί να του δώσει ακόμα πιο περίοπτη θέση.


Για εμένα αυτός που χαρακτηρίζεται "καλός" είναι συνήθως άνθρωπος υποκριτής που αρχικά γνωρίζει να χειραγωγεί τους γύρω του αλλά και να προσέχει το όνομά και τον "τίτλο" του. 

Θα μου πεις τώρα: 
- «Και πως μπορώ να γνωρίζω τότε για κάθε άνθρωπο τι είναι; Αν η καλοσύνη του είναι ενσυνείδητη ή αν πρόκειται για κάποιον υποκριτή;» 
Μα αν το σκεφτείς, αυτό που λέει ο Αντλερ δεν είναι τυχαίο. Είναι τόσο απλό αλλά δεν το σκέφτεσαι αν δεν στο πουν, «Ερμηνεύεις τις συμπεριφορές των ατόμων αν καταλάβεις τα βαθύτερα κίνητρά τους».

Είναι τόσο απλό, που για να μεταφράσεις και να ερμηνεύσεις τις συμπεριφορές των ατόμων που έχεις γύρω σου, για να δεις την ποιότητά τους αλλά και το λόγο τις καλοσύνης τους δεν έχεις παρά να σκεφτείς τα κίνητρά τους. Τι έχει να κερδίσει από εσένα; Τι έχεις εσύ που δεν μπορεί εύκολα να βρει αλλού; Γιατί χρειάζεται την εύνοιά σου; Υπάρχουν λόγοι και αδυναμίες δικές σου που θα μπορούσε εύκολα να εκμεταλλευτεί; 

Μήπως τα βιώματα και το παρελθόν σου του δίνουν πάτημα για να σου "προβάλλει" αυτά που έχεις ανάγκη να "ταυτιστείς" και έτσι να σε κερδίσει σε σχέση με κάποιον άλλον ο οποίος δε θα του έδινε την ευκαιρία να το κάνει γιατί δε θα είχε τρωτά σημεία ώστε να τα χτυπήσει; Γιατί εσύ και όχι κάποιος άλλος; Προβληματίσου όταν από μια πληθώρα επιλογών, κάποιος σε ξεχωρίσει...».

Όμως, πέρα από αυτό υπάρχει και κάποιο άλλο στοιχείο που μπορεί να σε βοηθήσει να αποκωδικοποιήσεις τη συμπεριφορά των ατόμων. Να κοιτάξεις το παρελθόν τους και τον τρόπο που έχουν ζήσει μέχρι σήμερα, να σκεφτείς πώς φέρθηκαν σε άλλους ανθρώπους στο παρελθόν. Το κυριότερο, να δεις πώς φέρθηκαν σε ανθρώπους από τους οποίους δεν είχαν πραγματικά να κερδίσουν τίποτα. 
Δεν είχαν να κερδίσουν ακόμα ούτε κάποιο καλό σχόλιο καθώς αυτό μπορεί υπό συγκεκριμένες συνθήκες να είναι το μεγαλύτερο κέρδος. Τα θετικά σχόλια για κάποιον άνθρωπο, μπορεί να επηρεάσουν άλλα άτομα υπέρ των υποκριτών... Συνεπώς δεν πρέπει να υποτιμάται ως κίνητρο για καλοσύνη η ανάγκη για θετικά σχόλια και φήμη.


"Διόρθωση"
Ανώνυμος Ξένος